Lord of the rings

[michael]

Is iemand daar nieuwsgierig naar? Ziet er wel grote musical uit.

[Catherine]

Ik denk inderdaad ook dat groot is, maar ik vraag met gewoon af hoe ze zo een groot verhaal in één musical gepropt krijgen. Ik denk wel dat het de moeite is, want als je foto's op het internet bekijkt zien de kostuums en de decors er wel prachtig uit.

[michael]

Ja dat wel, vraag mij wel af hoe lang hij gaat duren. Zou er een kans zijn dat hij ooit in Nederland opgevoerd zal worden? Ik hoop het wel ;D

[boheme8400]

Heb lang nagedacht om tickets te kopen, uiteindelijk dan toch niet gedaan. Ben wel benieuwd naar de Soundtrack. Denk waarschijnlijk eerst daarnaar te luisteren voor ik beslis om de show te gaan zien.

Heb was minder positieve reviews gelezen en twijfel enorm.

Vraag me gewoon af of je een verhaal van 9u kan omzetten in een musical die nog geen 3u duurt.

[annemie]

zullen dan waarschijnlijk grote stukken weglaten (vb een aantal vechtscenes hé)
en misschien alleen de grote lijnen spelen?!

[luna]

Ik heb hem gezien, voor de liefhebbers hierbij verslag:

Lord of the Rings – the film onstage
mei 2007 Londen

Wie ooit bedacht heeft theater Drury Lane niet aan Drury Lane te zetten, verdient een dikke pluim, maar na de nodige omzwervingen was ik er nog op tijd. Plaats: E20, zaal rij 5, perfect midden.
De film is op een aantal momenten spannender (van opbouw), dat heb ik al gauw gezien. Met name bij de begeleidende beschermers van de Shire en de Elfen. Bij de eerste opkomst daarvan had ik plots het onprettige idee naar de drie feeën van K3 in Doornroosje te kijken. De zwarte ruiter is dan wel weer mooi gedaan.
Saruman is sterk, Gandalf had wel wat meer beheerst gemogen; is nu nogal fel voor zijn doen. Ik denk dat je de film moet vergeten om dit te zien, maar misschien dat je daarom juist weer belangrijke delen van het verhaal mist. Deze productie moet het ook niet hebben van de geweldig omvangrijke decors (lees: houten bankjes die tevens herbergmuren zijn), maar weet ondanks dat toch voor een paar flinke verrassingen te zorgen en buit de ruimte van het theater goed uit. Ruimte als in hoogte-, toneel- en zaalgebruik. De eerste akte moet het wél hebben van de muziek en de karakters. De Hobbits vooral zijn erg sympathiek: Merry & Pippin dan met name. De muziek doet vooral in het begin vaak Keltisch aan en komt op de juiste momenten. Regelmatig is er ook alleen toneelspel of dient de muziek als begeleiding. Er wordt vrij weinig door de karakters zelf gezongen, de grootste muzikale stukken zijn voor Galadriël.
Frodo had ruzie met zijn zender en ook een van zijn vrienden greep bedenkelijk naar zijn broek; daar zullen ze nog iets op moeten vinden.
De muziek bij de bostocht en de herbergscène is noemenswaardig, de herbergscène was ook leuk en is één van de zeldzame scènes die zich echt voor musical leent.
Voor de rol van Strider speelt een understudy, de rest is 1e cast.
De tocht vanuit de herberg naar Rivendale is erg mooi gedaan! Qua sfeer, qua muziek en qua verteprojectie. De luchten die in LotR heel belangrijk zijn, worden op het achterdoek geprojecteerd, evenals het oog later van Sauron. De opkomst van Galadriël is eveneens de moeite waard, al laat een flashback naar Elphaba in Wicked zich niet wegdrukken.
De bewegingen van de elfen vind ik wel erg onnatuurlijk en niet van binnenuit. Wederom lijkt het meer op een ingestudeerde oefening die niets toevoegt aan het verhaal en bovendien snel gaat, waardoor dit afdoet aan de waardigheid van het personage. Op een gegeven moment besluit ik er niet meer naar te kijken en richt ik mij op de rest, de gezichten en de kostuums: deze vind ik dan wel weer heel erg mooi.
Echt raken doet het me allemaal nog niet, daar is het verhaal te complex en de tijd te kort voor. Wel bezorgt de zegen over de fellowship me een klein brokje in de keel: eigenlijk is dat een pauzemoment. Het verhaal gaat echter verder en eindigt met het meest fantastische special effect vlak voor de pauze: het staan van Gandalf tegenover de Balrog. Deze blaast je letterlijk van je stoel weg.
Het verhaal wordt goed verteld ondanks de korte tijd die er voor beschikbaar is. Ik geloof wel dat het een handicap is als je meer weet. Wie de film kent zal hier stukken missen. Wie de boeken kent, mist in de film veel. Toch vind ik de musical geen verarming voor het verhaal, maar eerder een verrijking voor wat er aan materiaal rond dit verhaal gemaakt is.
Het woord musical past hier eigenlijk niet. Daarvoor is Lord of the Rings te weinig musical: het is een verhaal dat op een andere manier met diverse middelen wordt verteld.
De lichteffecten en manier van voortbewegen van de Orcs zijn een paar sterke punten in de uitvoering en creativiteit. Natuurlijk, een toneel heeft zijn beperkingen, dus grote legers van duizenden Orcs moet je niet verwachten. De musical zoomt in op suggestie en slaagt hier wonderwel in. Het uiteindelijke einde vind ik wel wat minder, al bezorgt de verdoemenis van de ring me nog bijna vochtige ogen en een brok in de keel.
Groot minpunt blijft uiteindelijk toch de beperkte tijd, waardoor de karakters vrij vlak blijven. Ze krijgen simpelweg niet de tijd om zich verder uit te diepen.
De enige die er ondanks zijn korte speeltijd toch in 1 keer in slaagt om zijn moment te pakken is Gollum of te wel Smeagol: een rol die me vanaf de tweede akte meteen opvalt door de soepelheid en lenigheid waarmee hij hem tentoonspreid. Hij krijgt het voor elkaar om in één schizofrene scène de volledige complexiteit van zijn karakter te laten zien en slaagt daarin met glans. Deze verdomt moeilijke scène geschiedt echt briljant!
Zo goed zelfs dat ik denk: daar zou hij een prijs voor moeten krijgen. In het programmaboek lees ik later dat dit de Smeagol uit de Toronto productie is, die bovendien een prijs won voor die rol. Uiteraard…
Al met al laat deze Lord of the Rings zich het best omschrijven als: de film onstage. Het kijkt als een film en het voelt als een film. De muziek komt op momenten dat het kan en wordt gezongen door personages bij wie het op dat moment past, maar wordt even zo vaak als begeleiding gebruikt. Niet dat Frodo of Gimli in het heetst van de strijd ineens in zingen uitbarst. De filmische bombastische muziek komt bij de gevechten, de gezongen nummers door de elfen zijn meer Keltisch en de nummers van de Hobbits meer Folk.
Ik vind het passen, maar je kunt je afvragen of het omzetten van verhaal naar musical geslaagd is en dat denk ik niet. Eerder zei ik al dat ik het liever zie als een (verkorte) hervertelling van het verhaal dat met diverse middelen wordt verteld. Toch slaat de balans bij het eindoordeel door naar de positieve kant: ik vond het een mooie voorstelling om meegemaakt te hebben en de zaal was na afloop enthousiast.